Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει το πλατύ ποτάμι της ζωής μέσα απ τα δάχτυλά μου. Και τώρα αναρωτιέμαι ,πως μπόρεσα να είμαι τόσο αδιάφορη ,τόσο τραγικά ασυνείδητη με την ζωή?
Πόσες φορές αναρωτήθηκα για τον χρόνο τον χαμένο η οχι ?
Επιλογές που έγιναν χωρίς να σκεφτω βαθειά τι θέλω και ποια είμαι?
Αλλά πάλι ποιος καθορίζει το χάσιμο αν όχι εμείς οι ίδιοι ,εμεις που αντιταχθήκαμε έστω και μια μικρή στιγμούλα σ αυτό "το σωστο" η "το λάθος".

Φιλία

Δεν υπάρχουν καλοί φίλοι γιατί δεν είσαι καλος φίλος

Αν εντελώς βέβαια και αποδεδειγμένα,γνωρίζαμε τι είναι ο θάνατός μας,

θα είχαμε επιθυμία να ζήσουμε?

Και όμως πρέπει να λογαριάσουμε πως προχωρούμε.

Να αισθάνεσαι δεν φτάνει μητε να σκέφτεσαι μητε να κινεισαι.

Και όμως πρεπει να λογαριάσουμε κατα που προχωρούμε.

Δεν θέλω τιποτα αλλο παρα να μιλήσω απλα, να μου δοθει ετουτη η χάρη.

Γιατι και το τραγούδι το φορτ'ωσαμε με τοσες μουσικές που σιγα σιγα βουλιάζει

και την τέχνη μας την στολίσαμε τοσο πολυ που φαγώθηκε απο τα μαλάματα το πρόσωπό της.

Και είναι καιρός να πουμε τα λιγοστά μας λόγια γιατι η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.