Κάποτε ηταν ενα ζωντανό ποτάμι που έδινε την ομορφιά του σε αυτούς που το κατέστρεψαν για να ικανοποιήσοουν τις ¨αφύσικες¨ανάγκες τους.

άφύσικες ανάγκες τους

Στο μεταξύ πολλές φορές μου φαίνεται πως είναι πιο καλά να κοιμηθείς παρά να βρίσκεσαι έτσι χωρίς σύντροφο

και να επιμένεις τόσο.

Και τι να κάνεις μέσα στην αναμονή,

και τι να πεις?

Δεν ξέρω.Κι οι ποιητές τι χρειάζουνται σε ένα μικρόψυχο καιρό?

Ηθελα να σας επισημάνω να μην φοβηθείτε με την φωτό της γιατί αυτη σας μιλάει τώρα.Και ακόμα φοβάται περισσότερο απο εσας να μην πληγωθεί αλλά και να μη προδοθεί πάλι .
Ετσι αποφάσισε να βγεί απο την κρυψώνα της ,διαλέγοντας μια μερα σαν τη σημερινή, που φαντάζει τόσο σημαντική για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας ,μια νέα αρχή ,διαφορετική γίνεται σε τούτο τον τόπο σκέφτηκε, ας βγώ και εγώ να σας γνωρίσω και να με γνωρίσετε να μιλήσουμε να σας δείξω την ζωή μου και εσείς την δική σας.

Σας καλωσορίζω στον χώρο μου .Στην Νέλυ.

Είμαι εδώ για όλους σας και ιδιαίτερα για τους αγαπητούς παιδικούς μου φίλους που οι προβληματισμοί τους πριν πολά χρόνια σημάδεψαν την ζωή μου.

Κάθε φθινόπωρο κάνω πάντα τις ίδιες σκέψεις σαν να πρόκειτε να σταματήσει η ζωή μου και να ξαναξεκινήσει την Ανοιξη.Δεν ξέρω πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως δεν έχω ωριμάσει ακόμα και άρα δεν θα ωριμάσω ποτέ.

Θέλω να σας γνωρίσω την Νέλυ.