24/1/10

Ατιτλο

Εικόνες και φωνές μπερδεύονται μεσα στις κόρνες των αυτοκινήτων που κατεβαίνουν την Κηφισίας τα βήματα αολουθού τα παλια μονοπάτια της γνώσης της αρχικής αίσθησης αυτής που δεν σε αφήνει ποτε μέχρι και το τελευταίο βλέφαρο να σταματήσει να σαλεύει μεχρι το πιο αχνο χαμόγελο να παγώσει στις άκρες των χειλιών σου.
Ετσι σε θέλω πάντα αγέρωχη και τρομερή να μην σταματάς μπροστά σε τίποτα να μην πτοείσαι στις αναθυμιάσεις τις γλυκές των αχαμνών και βαριεστημένων αρχοντων.
μα τίποτα δεν θα σε αλλάξει τίποτα δεν θα αφήσει την ορμή της νιότης σου τίποτα απολύτως δεν μπορει να σε κατασπαράξει γιατι έχεις ψυχή δυνατη έχεις καρδια που ακούει μόνο το όνομά σου .
Αλιμονο αλήθεια σσε αυτούς που χάνονται σε αυτά τα κορναρίσματα της ζωής τους της τρύπιας της αέναης .