Κάτω από τις πιέσεις της μάνας μου αφήσαμε την παρακολούθηση του απέναντι και αρχίσαμε να σημειώνουμε πόσο συχνά περνούσαν οι ίδιοι άνθρωποι από το δρομάκι μας αλλά όχι μόνο αυτό αλλά και σε τι κατάσταση ήτανε .Αν περνούσε ας πούμε ο κύριος γελαστός γεράκος με το μπαστουνάκι πότε ήταν αφηρημένος πότε κρατούσε ένα διχτάκι με ψώνια άλλοτε πάλι ήταν δισταχτικός και σκεφτικός κοντοστεκόταν στην πεζούλα μας και μετά από λίγο σήκωνε πάλι το κεφάλι και συνέχιζε τον δρόμο του .Σίγουρα είχε οικογένεια αλλά ποτέ δεν τον είδαμε να περνά παρέα με κάποιον άλλο όπως η τροφαντή κοπέλα που μια περνούσε μόνη της κρατώντας σακούλες την άλλη με τον μπαμπά της μια άλλη φορά η είδαμε με ένα νεαρό καλοξυρισμένο και αδύνατο να της χαϊδεύει το μάγουλο για μια στιγμή καθώς περνούσαν από μπροστά μας και αυτή να γυρνάει το κεφάλι και να του στέλνει ένα γλυκό χαμόγελο .