Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει το πλατύ ποτάμι της ζωής μέσα απ τα δάχτυλά μου. Και τώρα αναρωτιέμαι ,πως μπόρεσα να είμαι τόσο αδιάφορη ,τόσο τραγικά ασυνείδητη με την ζωή?
Πόσες φορές αναρωτήθηκα για τον χρόνο τον χαμένο η οχι ?
Επιλογές που έγιναν χωρίς να σκεφτω βαθειά τι θέλω και ποια είμαι?
Αλλά πάλι ποιος καθορίζει το χάσιμο αν όχι εμείς οι ίδιοι ,εμεις που αντιταχθήκαμε έστω και μια μικρή στιγμούλα σ αυτό "το σωστο" η "το λάθος".

Φιλία

Δεν υπάρχουν καλοί φίλοι γιατί δεν είσαι καλος φίλος

Αν εντελώς βέβαια και αποδεδειγμένα,γνωρίζαμε τι είναι ο θάνατός μας,

θα είχαμε επιθυμία να ζήσουμε?

Και όμως πρέπει να λογαριάσουμε πως προχωρούμε.

Να αισθάνεσαι δεν φτάνει μητε να σκέφτεσαι μητε να κινεισαι.

Και όμως πρεπει να λογαριάσουμε κατα που προχωρούμε.

Δεν θέλω τιποτα αλλο παρα να μιλήσω απλα, να μου δοθει ετουτη η χάρη.

Γιατι και το τραγούδι το φορτ'ωσαμε με τοσες μουσικές που σιγα σιγα βουλιάζει

και την τέχνη μας την στολίσαμε τοσο πολυ που φαγώθηκε απο τα μαλάματα το πρόσωπό της.

Και είναι καιρός να πουμε τα λιγοστά μας λόγια γιατι η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.

Κάποτε ηταν ενα ζωντανό ποτάμι που έδινε την ομορφιά του σε αυτούς που το κατέστρεψαν για να ικανοποιήσοουν τις ¨αφύσικες¨ανάγκες τους.

άφύσικες ανάγκες τους

Στο μεταξύ πολλές φορές μου φαίνεται πως είναι πιο καλά να κοιμηθείς παρά να βρίσκεσαι έτσι χωρίς σύντροφο

και να επιμένεις τόσο.

Και τι να κάνεις μέσα στην αναμονή,

και τι να πεις?

Δεν ξέρω.Κι οι ποιητές τι χρειάζουνται σε ένα μικρόψυχο καιρό?

Ηθελα να σας επισημάνω να μην φοβηθείτε με την φωτό της γιατί αυτη σας μιλάει τώρα.Και ακόμα φοβάται περισσότερο απο εσας να μην πληγωθεί αλλά και να μη προδοθεί πάλι .
Ετσι αποφάσισε να βγεί απο την κρυψώνα της ,διαλέγοντας μια μερα σαν τη σημερινή, που φαντάζει τόσο σημαντική για τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας ,μια νέα αρχή ,διαφορετική γίνεται σε τούτο τον τόπο σκέφτηκε, ας βγώ και εγώ να σας γνωρίσω και να με γνωρίσετε να μιλήσουμε να σας δείξω την ζωή μου και εσείς την δική σας.

Σας καλωσορίζω στον χώρο μου .Στην Νέλυ.

Είμαι εδώ για όλους σας και ιδιαίτερα για τους αγαπητούς παιδικούς μου φίλους που οι προβληματισμοί τους πριν πολά χρόνια σημάδεψαν την ζωή μου.

Κάθε φθινόπωρο κάνω πάντα τις ίδιες σκέψεις σαν να πρόκειτε να σταματήσει η ζωή μου και να ξαναξεκινήσει την Ανοιξη.Δεν ξέρω πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως δεν έχω ωριμάσει ακόμα και άρα δεν θα ωριμάσω ποτέ.

Θέλω να σας γνωρίσω την Νέλυ.